Te veel om op te noemen!

Lieve trouwe lezertjes, hier jullie niet zo trouwe schrijfster…

Er is de afgelopen tijd zoo veel gebeurd, dat ik niet eens meer tijd heb om alles op te schrijven =). Maar laat ik verder gaan waar ik gebleven ben, ongeveer 2 weken geleden, de introductie.
Het begon allemaal met het ophalen van een pakketje. Helaas moest ik hier in de alfabetische rij samen met de C staan (Dejongh). Het probleem hiervan was dat ik nog nooit zo veel Aziatische mensen bij elkaar had gezien, die allemaal heel stereotype Chang, Ching of Chong heten, waardoor ik lang in de zon moest branden. In de rij ontmoeten ik ook een aardige Zweedse en een Egyptisch jongen, waar ik die dag erg om de ook alweer typische ceremonies gelachen heb. Het begon allemaal met het landen opnoemen waarbij je mocht gaan staan bij je eigen land om een groot applausje in ontvangst te nemen. Ik schrok wel even bij de hoeveelheid studenten die opstonden voor HongKong, bijna de hele zaal! Verder kregen we 100x het zelfde praatje te horen, werden we even bang gemaakt door een politie officier en aten we pizza met chips in de pauze. Terwijl ik in de pauze met wat andere Nederlanders stond te praten, kwam er een klein verlegen Chinees meisje vragen of ze een van onze telefoon nummers mocht, e-mailadres en adres, want ze vinden het hier heel leuk om Europeanen te kennen. Dus net als wij braaf haar lijstje in willen vullen, zien meer HongKongenaren dit en worden we aan alle kanten bestormt om nummers, handtekeningen en pincodes, waarbij ik zelf alleen maar in een scheur kon liggen, aangezien we niet meer uit die groep chinezen weg kon komen. Het briljants vond ik nog, toen ze allemaal wegliepen, de afscheid zin ‘ I’ll see you on Facebook!’ (wat wij nu ook maar gebruiken als afscheidsgroet). Hierna deden we nog een ‘super leuk’ ice-breaking spel, waarbij je iedereen moest ondervragen totdat je diegene had gevonden met de meeste broers, langste naam of natuurlijk de meeste Facebookvrienden! Blijkbaar is 800 hier geen raar getal. Na nog even de campus gestruind te hebben met alle nieuw ontmoete vrienden en naar de sportende teams gekeken te hebben, kon ik weer mijn doodenge weg naar huis vinden. Het handige was wel dat ook de andere Nederlanders minder gevaarlijke wegen hadden gevonden, zolas fietspaden die tussen beide weghelfde liggen enzo. Zelf had ik daar nog niet gekeken.

Na de volgende dag weer lekker gedwaald te hebben door Los Altos, waardoor ik ook mijn fiets over een hek moest gooien enzo, vond ik mijn plekje naast iemand uit Oezbekistan. We hebben eigenlijk vrij weinig gevolgd van de presentaties en vooral gelachen om de gespierde, blond kortharige ‘piranha woman’ . Ze was het hoofd van studenten bang maken voor plagiaat en begon haar praatje met dat ze een aardige vrouw is, voor 70% van de tijd. En ze ging maar door dat ze je als een piranha achterna gaat zitten en je besluipt als een tijger als je iets mis doet en dat normaal leraren er niet blij mee zijn, maar het haar heel vrolijk maakt als ze weer studenten van school af mocht trappen. Na nog wat enge gespierde bewegingen, bedreigingen dat ze je een nieuw ‘hair-cut’ zou gaan geven en waarschijnlijk minstens 2 Chinezen die in hun broek hebben geplast van angst, moesten we ondertekenen dat we het allemaal hebben begrepen, zodat ze ons erop kan pakken als we toch maar 1 regel overtreden. Ik heb nog steeds nachtmerries van haar!
En ook de derde dag kregen we weer 100x hetzelfde te horen, kregen we een presentatie over de cultuurshock, heb ik wat Russische studenten ontmoet en ben ik maar zelf m’n vakken gaan kiezen. Eigenlijk moesten we wachten en het gezamenlijk doen, maar dan weet je echt zeker dat er geen een vak meer beschikbaar is! Dus niet alles wat ik wou was meer beschikbaar, dat wist ik wel van tevoren, maar heb toch wel leuke vakken kunnen kiezen. Alleen de gewone tijden waren al bezet en ik moet een keertje naar de andere kant van de stad om daar les te krijgen. Dan volgt nu een rooster waarmee ik jullie waarschijnlijk wel jaloers mag maken:

Maandag:
12.00 – 1.20 Soccer
Dinsdag:
Misschien nog extra: 12.00 – 12.50 Engineering Profession
2.30 – 3.20 Acting I LAB
3.30 – 4.50 Acting I LEC
4.55 – 5.40 Acting I LAB
6.30 – 8.50 General Psychology
Woensdag:
12.00 – 1.20 Soccer
6.00 – 8.40 3D Modeling on the computer/ animation for multimedia
Donderdag:
3.30 – 4.50 Acting I LEC
4.55 – 5.40 Acting I LAB
6.30 – 8.50 General Psychology
Vrijdag:
VRIJ

Het lijkt bijna niks, maar toch is dit rooster eigenlijk meer uren dan een normaal rooster hier, aangezien elk uur les ook nog 2 uur thuis werk geeft ofzo, maar toch vind ik het nog een super chil rooster!

Terwijl wij nog even aan het rondhangen waren op de campus, ontmoeten Lotte en Judith (2 andere Nederlandse meisjes) een veertigjarige man bij de drankjesautomaat die, zei hij, op de campus werkte en na een kort gesprekje ons wel naar Sante Cruz (een stad aan de Oceaan) wilde reiden. Nadat we hem toch nog even bij de politie gecheckt hadden, hebben we besloten maar niet met hem mee te gaan. Maar deze overwegingen krijg je natuurlijk wel na een speech over cultuurchock waarin wordt verteld dat leerlingen en leeraren hier een hele andere relatie hebben.. Maarja, toch eindig ik liever niet in een donkere kelder in een woestijn ofzo.

De rest van de week bestond uit rondhangen op Castrostrreet en zwemmen bij mij thuis (dus bestond vooral uit heel veel rondfietsen aangezien dit hele land is gebouwd voor auto’s) met al mijn Nederlandse buddies, totdat donderdag avond ik met Hayden (de jongen die hier bij mij thuis woont) en Varun (zijn vriend) mee ging naar een meditatiebijeenkomst. Het waren 10 super toffe en vooral ook hele verschillende mensen en na een half uurtje mediteren gingen we met z’n alle op de grond lekkere rare dingen eten. Het was bij Eno thuis, een hele lieve enthousiaste, dreadlockharige jongen, die net klaar was op Standfort en nu veel met architectuur deed. Toen iedereen een beetje naar huis ging, zijn wij nog met z’n vieren naar wat vrienden van Eno geweest en hebben echt een top avond gehad. Vanaf toen hebben we besloten dat we wel echt een leuk vrienden groepje zijn.

De volgende dag had Thedmer viavia gehoord dat er ergens een feestje was, maar waar en van wie wist eigenlijk niemand. Maar na een tijdje te hebben gedwaald, kwamen er opeens 50 mensen op fietsen met allerlei gekleurde lampjes erop en harde muziek en omdat we toch niet wisten waar we naar toe moesten, gingen we maar met hun mee. Wat bleek, dit was nog maar een testroute, normaal fietsen ze met 1000 tot 4000 mensen en noemen het een ‘bike-party’. Mijn gedachte was alleen maar, oke, niemand gaat dit serieus nemen als we vertellen dat we in een bike-party waren: maffe Amerikanen. Het feestje zelfwas blijkbaar bij de ‘president’ van de leerlingen vertegenwoordiging, die vooral zelf dat heel cool vind. Wij als nuchtere Nederlanders hebben ons daar echt kapot gelachen over hoe erg mensen zich daar voor schut kunnen zetten, aangezien het precies zo was als in al die standaard Amerikaanse College party’s, inclusief de ‘beerpong’. Dus wij hebben ons toen maar vermaakt door mensen wijs te maken dat ze ons kunnen inhuren als de klompendansende drieling en hebben ons erna nog lang bezig gehouden met de vraag: wie kopieert wie hier (Films vs. Feestjes) ..

Maar dus zaterdag belde Eno of ik mee ging met hem naar Varun in Berkeley. Dat is echt een ongelofelijk leuke studente stad vlak bij San Fransisco. Varun studeert hier, maar is nu voor een semester in deAnza (zuster college van Foothill), maar kende wel veel mensen en achterdeurtjes. Hij heeft ons ook een paar Coop’s laten zien, waar ik echt mijn ogen uit keek. Het waren vroeger namelijk hotels, die nu over waren genomen door allerlei creatieve studenten, die alle muren die er te vinden waren hebben beschilderd met de mooiste kunstwerken. Ook al wonen ze er met 150 mensen, iedereen kan in de keukens al het eten pakken en overal staan banken waar mensen kunnen zitten. We hebben ook nog geprobeerd naar een feestje in zo’n Coop te gaan, maar daar werd het toen zo druk, aangezien ze de deurbewakers mee naar binnen drukte, dat ze het brandalarm aan deden en de brandweer kwam. We zijn toen later nog wel naar binnen gekomen en hebben op het dak van dat gebouw over de stad uit gekeken, was super tof.

Na een kort nachtje in de Auto, heeft Varun me ook de omgeving laten zien. De hele stad zelf is ook overal beschilderd en ze hebben een super mooie oude campus, dat helemaal opgebouwd is als een park en zalen heeft waar 900 studente tegelijk les kunnen krijgen. Vanaf de toren op de campus kon je de hele stad en campus zien. s’Middags zijn we naar een nationaal park gegaan waar we in het meer zwomen, waar de dag ervoor Verun er door politie met helikopters eruit gestuurd was (terwijl ze maar met z’n drieën waren, echt geld verspilling) , zijn we naar het topje gereden van een berg, waar je de hele bay-area kon zien (inc. Golde Gate enzo) en zijn we weer met zonsondergang over de brug die de hele bay oversteekt terug gereden.

Wat mij nu wel op is gevallen aan het verschil tussen Europeanen en Amerikanen is dat ze hier super enthousiast zijn, tegen iedereen bij het stoplicht al ‘Wats up?’ roepen en over alles een praatje maken. Dat is wel heel fijn als je nog niet zo veel mensen kent, maar in het begin ook een beetje raar, moet je er nou op antwoorden of niet? Maar het is wel heel gezellig, ookal heeft het wel iets heel neps over zich…

De school begint pas de 20ste, maar heeft niets gepland wat je in de tussentijd doen moet. Dus voor mij hier nog even lekker vakantie. Daarom hebben we deze week ons ook nog vermaakt door met de Nederlanders naar Alcatraz te gaan, waar we een audio-tour hebben gemaakt. Verder zijn we toen gaan rondkijken in SF China town, waar ze zakken vol met haaien vinnen verkochten, alle banken getest bij Maci en zijn s’avonds lekker Indiaas gaan eten. Ook wist ik nog van mijn vorige Amerika reis, dat bij Union square een glazen lift zat, waar door je over de stad kon kijken. Willekeurig zijn we toen een lift ingestapt en hebben de hele andere kant van een hotel gezien; we kwamen in donkere lage keldergangen, op het dak en belande uiteindelijk in de keuken, waarna ik vroeg wat voor een gebouw we beland waren, iemand ons maar de uitgang heeft gewezen. Zo kwamen we in toen in het uit in het luxeste hotel wat ik ooit gezien had, met mega grote balzalen, overal spiegels en goude kroonluchters en hebben daar wel 5 keer de glazen lift op en neer genomen, het was echt een toffe pretpark attractie!
Na deze week nog ijsjes te hebben gegeten met Oezbekistanse mensen, de 18de verjaardag van Thedmer gevierd te hebben en een hele nacht met Varun rond te hebben gereden en gekletst in donutbarretjes, waarna we s’ochtends op een berg waar geen mens te vinden is naar een super sprookjesachtige zonsopgang gekeken te hebben, dacht ik dat mijn vakantietje er al wel weer op zou zitten. Wonderbaarlijk genoeg blijkt dus dat ik nog een week vakantie heb! Maar ik heb ook al weer genoeg plannen. Zo moet mijn verjaardag geregeld worden, gaan we morgen naar de eerste Football wedstrijd van het seizoen, ga ik nog met een paar Amerikanen naar de Oceaan en gaan we nog met een leuk deel van de mensen die ik ontmoet heb waarschijnlijk volgende week kamperen in Yosimite!

Verder vliegen er nu op het moment heel veel helikopters en vliegtuigen over, aangezien er 20 minuten hier vandaan een hele grote brand door een gasleiding lek is uitgebroken! Gister toen ik naar bed ging stonden er nog meer als 20 woonhuizen in de fik, maar maak je geen zorgen, het is wel ver weg genoeg van ons vandaan =).

Misschien was dit wel weer een veel te lang verhaal, maar er is ook zo veel wat ik allemaal wil vertellen. Ik ga weer proberen er een soort van ritme in het schrijven te krijgen, zodat het ook nog eens niet te veel is om te lezen =). Ik vermaak me hier prima en heb super leuke mensen ontmoet, maar vind het ook wel leuk om binnenkort weer eens met sommige te skype. Ik ben meestal (voor jullie tijd) tussen 7 en 11 uur s’avonds online, dus kom gewoon gezellig is langs =D, want ben ook wel benieuwd hoe het allemaal met jullie nu gaat, nu de meeste met hun studie begonnen zijn..

Dus, schrijf jullie hopelijk volgende week weer meer spannende verhaaltjes!

X Ayla


PS. Nog bedankt voor de reacties, vond het heel fijn om te lezen =), op een of andere manier schrijfet het toch fijner als andere het ook lezen ;)