Het echte werk is begonnen

Lieve wachtende nederlanders,

Sorry voor het wachten, maar hier is dan weer een nieuw waargebeurt verhaaltje over het leventje van Ayla! Mijn dagelijkse gebeurtenissen is op het moment dan ook wel anders als de maand hiervoor, ik moet nu ook echt wat gaan doen =). Maar ik vind het allemaal super interesant en leuk! Mijn rooster is wel veel verandert ten opzichte wat ik hiervoor heb geblogt, klassen waarvoor ik eerst auditie moest doen of waar ik toch in een andere klas terecht kon. In totaal heb ik nu nog wel 15 units (12 units is een voltime school week). Mijn vakken zijn o phet moment ActingI ma/wo (4 units), Engenering Profesion di (1 unit), soccer ma/wo (1 unit), General psychologie di/do (5 units) & 3D-modeling wo (4 units), dus lekker druk.

Ten eerste mijn school gebeurtenissen. Dat begon allemaal met acting, waar ik nu op maandag ochtend naar toe ga. Ik was een half uur voor de les al aanwezig, want het systeem gaat hier iets anders als in Nederland. De klas was al vol en ik was de tweede op de wachtlijst, dus als ik er wel was en iemand anders te laat, wat dus gebeurde, kreeg ik zijn plekje. Het is een super leuke klas, met een toch wel strenge docent. Het is een goede oefening om goed te kunnen presenteren en vooral voor mijn engels is dit een super klas. We doen veel spraak oefeningen en ik moet monologen kunnen spelen. Wat bij dit vak belangrijk is, is je enige vorm van schaamte uit te zetten en helemaal raar, open en energiek kunnen doen op het podium, zeer interesant. Er was alleen in deze klas een zeer pijnlijk moment gebeurt, namelijk het volgende verhaaltje. De eerste les werd gezecht dat we de volgende keer een voorwerp mee moesten nemen en dan een verhaal erover vertellen, dus ik nam mijn Ozora-hoedje mee en vertelde er een leuk verhaaltje over, waarna we in paren werden ingedeelt om de volgende week zijn/haar verhaal na te spelen. Bij mij ging het wel lekker, dus ik werd ingedeeld met het gehandicapte meisje. Opzich niet erg, alleen was het nog al pijnlijk of ik haar nu ook gehandicapt moest na spelen... Dit was nog niet zo heel vervelend geweest, als het voorwerp van haar niet een knuffeltje was geweest die ze van haar vriend had gekregen, maar die haar net in de tussen tijd had gedumpt. Dus, naast dat zij maar een paar regels had verteld over haar knuffeltje (ze praat heel langzaam) waar ik nu een minuut over moest doen, moest ik dus ook nog haar na spelen alsof ik nog hotel-de-botel op haar vriend was. Vooral toen zij bijna moest huilen, was het een zeer pijnlijke situatie. Wel leek het me zeer interesant hoe zij mij na ging spelen...
De soccer klas is vooral goed om nieuwe mensen te leren kennen. Ik heb bedacht dat voetbal een van de dingen is op mijn to-do-lijstje waar ik dit jaar beter in wil worden. Maar de klas is niet echt een training, het is meer wachten en partijtjes spelen. Maar het gaat steeds beter =).
Psychology daarin tegen is wel zeer interesant. Het is allemaal tot nu toe zeer makkelijk, alleen door het engels maakt het het weer moeilijk genoeg, maar het zijn wel allemaal leuke onderwerpen. Gellukig heb ik bij dit vak geregeld dat ik niet persee naar de avondklas hoef, zoals het eigenlijk was ingedeelt, maar ik mag nu ook de klas van de niet full-time werkende leeftijdgenootjes volgen. Zelfde stof en zelfde lerares, maar ik hoe nu niet elke keer mijn leven op het spel te zetten door s'nachts op mijn fietsje naar de super oude en lelijke middelfield campus te fietsen. Het grappige van dit soort vakken is dat een groot deel van je cijfer af hankt van de vragen die je stelt in de klas, dus altijd enthousiast meedoen. Maar het is een zeer goede docent en het leren is heel practisch. We doen rond het onderwerp constant testjes in de klas om dingen beter te begrijpen en kijken leuke filmpjes. Ook gaat het veel over critisch en manieren van denken, wat volgens mij wel zeer handig is.
Verder volg ik nog Engineering profession, wat een heel handig vak is. Het is niet natuur- of wiskundig, maar juist een goede orientatie wat verschillende engineering specialisaties inhouden, wat je er mee kan doen en wat je er leuk aan kunt vinden. Ook leren we verschillende vaardigheden, zoals nadenken over verschillende engineering gerelaterde etisch vragen en leren we intervieuwen enzo. Het enige rare aan dit vak is, is dat het maar 1 unit is, maar toch bijna het meeste tijd kost, aangezien ik elke week 2 lange hoofdstukken moet lezen, veel wedstites moet bekijken en lange opdrachten maken. Door dat ik nog niet perfect in engels lezen ben, vraagt dit veel meer tijd als gepland. Ook zijn er veel evenementen die ze aanraad te bezoeken.
Als laatste volg ik nog 3D-modeling, waar ik tot nu toe niet heel positief over ben. Ik wil het heel graag leren, maar de leraar en de school zijn helemaal niet goed voorbereid voor dit vak. Ze hopen deze week eindelijk de software op de computer te hebben, zodat we ook echt wat kunnen gaan doen, inplaats van het programma uit gelegd te krijgen zonder er iets van te snappen. Maar ik doe me best.
Verder begin ik het dus langzamer hand steeds drukker te krijgen, aangezien ik wel stuk meer vakken volg dan de meeste studenten. Maar ik vind het meeste werk allemaal wel leuk en interesant en vind het dus niet heel vervelend om huiswerk te gaan maken. Zo kan ik heel chil buiten gaan zitten in de eeuwige zon of geconsentreerd werken in de tipisch houten bibliotheek. Bijvoorbeeld op woensdag, aangezien mijn eerste klas dan rond half 10 begint en mijn laatste eindigt rond 9 s'avonds. Maar dat betekend genoeg tijd om tussen door huiswerk te maken of kennis te maken met iemand van een ander land. Zo ziet bijvoorbeeld afgelopen dinsdag er als volgt uit: s'ochtents bij acting met iemand van Brazilie, USA en Frankrijk gespeeld, waarna ik bij soccer ook weer verschillende amerikanen, Mexicanen en een Egyptenaar klets. Daarna onderweg even een praatje maak met Zweden en HongKong, lunch met Zwitserland, dyslectiehulp ga aanvragen met iemand uit Uzbekistan, probeer te consentreren in de bieb, maar toch afgeleid wordt door een ijsje te gaan eten met Nederland en Duitsland. Nog even bel met Zwitserland .. etc .. Multicultureel dus.
Wat ik trouwens ook nog heb beleeft op mijn eerste schooldagje hier, was een echte Frat-party van Standford. Eno woonde eerst in dat huis, is afgestuurdeerd, maar mocht ons, mij Varun en Hayden (de zoon in mijn gastgezin), meenemen. Zij moesten alleen al weer weg toen we er net 13 minuten waren, dus hebben ze me overtuigt dat ik dit een keer mee moest maken en ben ik bij Eno gebleven. Het was de eerste van de drie groten dit jaar, dus idereen was heel enthousiast en energiek, Maar ook na een uur raakte in Eno kwijt, aangezien het echt super druk was en er naast de grote zaal, buiten en dansvloer, nog rond de 35 slaapkamers waren waar weer kleine feestjes werden gegeven. Dus daar stond ik toen, in m'n eentje op een frat in Standford waar ik dus niemand ken, wat ik trouwens wel een leuk en raar idee vond. Ben daarom toen maar gaan rond dwalen en opserveren hoe anders de feestjes hier zijn en tegen idereen die vroeg of ik hier ook een Freshman was geantwoord dat ik gewoon Lost was. Na 2 uur eindelijk Eno gevonden te hebben, kon ik wel concluderen dat dit niet mijn soort feestjes waren, maar wel een hele Amerika-ervaring rijker was.

Maar, zoals jullie allen weten, was er dus ook nog mijn verjaardag vorige week zaterdag. Ik zat er al de hele week over in, wat te doen. Ik heb namelijk ondertussen wel wat vrienden opgebouwd, waarmee ik het graag zou willen vieren, alleen een lokatie is lastig, aangezien elke bar hier vanaf 21 jaar is en mijn internationale vriendjes geen auto's hebben. Ik heb het aan veel Amerikanen gevraagt, wat zij dan doen op zo'n grote feestdag, maar niemand had een goed idee. Uiteindelijk heb ik iedereen maar uitgenodigt voor een ijsje op vrijdag avond, om dan daarna tot 12 uur af te tellen. Ik had dat al om half 3 s'middags gedaan met Thijs, Xander en Maaike, (12 uur s'avonds bij jullie) en was dus al helemaal in de verjaardags stemming, ik heb dit jaar gewoon 9 uur langer mijn verjaardag kunnen vieren =). Maar ik had me voorgenomen van de rest van mijn verjaardag niets te verwachten, wat heel goed uitpakten; alles wat er gebeuren voelden nu als extra. Na veel verwaring of ik het nou zaterdag of vrijdag zou gaan vieren, kwamen er uiteindelijk toch nog wel wat mensen en hebben gewoon op Castrostreet gezeten, naar een park gelopen en toen er genoeg mensen naar huis gingen, vonden dat we wel met z'n zevenen in Varun's auto pasten en zijn we met mij in de achterbak naar Eno's huis gereden. Toen het bijna 12 uur drijgte te worden, waren we net op weg naar het parkop een zeer druk kruispunt met een grote ronde bloembak in het midden. Om toch mijn verjaardagsuur op een coole plek te vieren, werd er een plan gemaakt waarbij ik dan in die bloembak zou gaan staan en de rest er omheen in een een kring te verspreiden, waardoor er een soort 'is het een grap of echt' sfeer ontstond, maar uiteindelijk ben ik zingend tussen de bloementjes mijn volwassenheid in gegaan. Ik was blij dat niemand het super raar vond en het was een zeer gezellige avond. Op mijn verjaardagsdag zelf, stelde Jon, een vriend van Eno, heel toevallig voor aan mij en Varun om mee met hem te gaan camperen, wat eigenlijk mijn verjaardags idee was. Maar, na dat ik pannenkoeken voor mezelf had gebakken en met Cristine (Zwitserland) naar het park was geweest en we op weg gingen naar de football game van onze school, smste Jon dat we ook naar een concert in Santa Cruz konden gaan. Zelfs na 100x bellen nam Varun zijn mobiel niet op en ben ik toen toch mee gegaan naar Santa Cruz. Het was echt een super leuk reggea concert en Santa Cruz is een super tof surfers stadje met allemaal vrolijke en kleurige mensen. Het plan was daarna te gaan camperen op het strand, maar we konden geen goede plek vinden en ik vond het ook fijner gewoon thuis te overnachten. Al met al toch nog een zeer leuke verjaardag.

Voorderest ben ik bezig mijn muziek kennis op te bouwen, een ander ding van mijn to-do-list van dit jaar. Daarom wil ik aan iedereen vragen om even ongeveer 5 van zijn lievelingsliedjes hieronder te posten, die dan de eer krijgen om toe te worden gevoegd aan mijn leerlijstje =). Ik hoop op reacties..

Andere leuke dingen die hier zijn voorgevallen zijn een nachtelijke wandelingen door de bergen en ik ben eergisteren naar een heel tof concert van Infected Mushrooms en Shpongle geweest in San Francisco. Ik had dat gevonden op internet en was al een tijdje opzoek naar mensen die met mij mee wouden. Uiteindelijk ben ik met Jay en Jef gegaan. Let op, Jay is de vriend van Laura die ik heb ontmoet nadat ik voor het eerst met Hayden en Varun naar Eno's huis mee ging naar een meditatie groepje, maar het was gezellig. Toen ik nog alleen in de rij aan het wachten was en pannenkoeken aan het uitdelen was (die mochten niet mee naar binnen), ontmoeten ik 2 jongens, maar eentje mocht ondanks zijn ticket, de 5 uur die hij hier naar toe gereden was en zijn geboortenbewijs bij zich had, niet naar binnen omdat zijn foto-id misten. Echt gemeen, maar de pannenkoeken waren om om hem om te kopen. Dus ben die avond maar met zijn vriend samen gegaan. Het concert was in het Warfield-theater, een groot oud theater en een gekke, maar wel toffe plek voor een concert als dit. Deze avond heb ik ook weer wat nieuwe mensen ontmoet die het mij wel wouden laten weten als er weer een soort feest als dit is, dus daar ben ik heel blij om =).

Ik heb natuurlijk af en toe wel last van het missen der Nederlandse vrienden, maar ben op het moment ook vaak super blij hier. Ik kan zo genieten van het bijna altijd mooie weer en de mooie plekken waar we zeer gemakkelijk heen kunnen voor een trail, uitzichtpunt of gewoon puur natuur. Ook vind ik het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten, die het dan weer leuk vinden mij hun omgeving te laten zien. Dat is ook nog eens de leukste manier van engels leren, het engels beleven. Ik had voor dat ik weg ging niet zo super gerealiseerd, dat de plek waar ik terecht gekomen ben zulke mooie natuur heeft en dat als ik wil na een kwartiertje fietsen en tien minuten een prachtige wandel trail lopen op een super mooi uitzichtpunt zit waarvan ik over de hele bay kan kijken. Prachtig. Dus ookal is het dorp waar ik woon wel een beetje saai en is het lastig Amerikanen op school te leren kennen (vaak zijn ze al wat ouder of verdwijnen ze gewoon meteen na de les), ik vermaak mij prima!

Ik heb trouwens een nieuw nummer, namelijk +1 408 318 5440. Ik zal binnenkort weer wat mensen proberen te bellen via skype, het gaat alleen wat lastiger nu ik ook s'ochtend naar school moet. Maar voel je vrij om een mailtje te sturen, ik zal proberen te reageren en anders maakt het lezen mij al zeer blij.

Hoop dat het niet weer een te lang verhaal is, heb geprobeerd alleen de grote dingen te vertellen. Hou jullie taai en jullie horen nog wel van me!

Ayla vanuit de bibliotheek op Foothill College

PS. zouden jullie niet willen vergeten mij blij te maken met jullie muziek =)?