Reisje naar Amerika

Lieve lezertjes,

Eindelijk is het dan zo ver, ik schrijf jullie vanuit Amerika. Nog niet uit Calefornia, maar vanuit de internationale luchthaven in New Jersey. Al een half jaar kijk ik naar dit moment vooruit. Naja, niet echt naar vandaag, want in afscheid nemen ben ik nog steeds niet zo heel goed in, maar wel naar wat me daar te wachten staat. Over ongeveer 12 uur ofzo (geen idee precies met al die tijdzones waar ik doorheen vlieg) ontmoet ik mijn gastgezin voor de komende maand. Dat was eerst niet het plan, maar een huisje via die organisatie kon pas vanaf 6 maanden gehuurd worden, maarja, dan zit ik alweer in Oostenrijk. Dus nu is het plan het eerste maandje bij deze verre collega van m’n pa te wonen en dan ondertussen zelf een kamertje te vinden. Ik ga proberen op de campus, maar eigenlijk is dat alleen voor de Amerikaanse studenten, maar misschien voor 3 maandjes kan ik wel even wat charmes in de strijd gooien.
Het was tot en met gister zelfs nog niet helemaal duidelijk of ik wel naar Amerika mocht vertrekken. Mijn Visa was namelijk tot en met vrijdag nog bij de Ambassade, heel fijn dat ze hem toch nog ongeveer 18 uur voordat mijn vliegtuig vertrekt laten aankomen. Dat was zoiezo echt een van de raar strengste plekken van Nederland, het USA – consulaat in Amsterdam. Ik had daar om 2 uur een afspraak, maar eerst nog even een half uurtje alleen al buiten in de rij staan. En dan heb ik het nog snel gedaan. Als je perongelijk nog een mobieltje bij je had kon je daar alleen al 2,5 uur staan, waarna je in de komende 2 check’s, 3 papier controles en een interview ook nog eens achteraan geplaatst kan worden. Ze vinden namelijk macht echt een super chil. Dingen zoals boos worden omdat je ‘He Sir’ roert inplaats van ‘Officer’ of engels blijven praten terwijl ik het echt niet versta, maar ondertussen onderling wel Nederlands praten, blijf ik toch een beetje naar vinden. Maar gewoon het spelletje meespelen gaat dan toch het snelst en zelfs na een keertje helemaal terug gestuurd te zijn en nog foto’s laten maken, heb ik het in 2,5 uur best wel snel gedaan. ‘Just smile and wave boys!’
Maar dat was echt niet het enige wat geregeld moest worden voor vertrek. Ik heb er echt een hele hobby aan gehad om alles te regelen. Zo moest veel stukjes schrijven over mezelf, motivatie en vaardigheden, leraren stukjes over me laten schrijven, testen op tuberculose, naar de dokter om zelfs mijn reflexen te testen en voor alles en nog wat gezond verklaard te worden en vooral oneindig veel formulieren invullen. Amerikanen hebben volgens mij echt een formulierenfetisj! Maar alles is uiteindelijk gelukt en ik ben op weg naar Amerika!
Eenmaal aangekomen in San Francisco, voel ik me heel blij er te zijn, maar ook best ziek, misselijk en heel dorstig, terwijl het water maar uit m’n neus blijft lopen, maar op zich wel logisch, aangezien ik al 22 uur aan het reizen ben en de afgelopen 46 uur alleen even in het vliegtuig geslapen heb. Ik kon natuurlijk niet mijn laatste avondje met m’n vrienden verspillen aan slapen! Na m’n eerste Amerikaanse hotdog gekocht te hebben vind ik gelukkig toevallig de vader het gastgezin Steven Marcus. Terwijl de zon langzaam onder gaat en het landschap een prachtige oranje kleur krijgt, laat Steven mij op de weg naar huis alvast de college, fietsroutes en dingen in de omgeving zien. Mijn eerste indruk: super mooi! Het is hier een klein beetje heuvelachtig met heel droog lang bruin gras en veel bomen. Het doet mij een beetje aan wat savane achtigs denken.
De wijk waar we wonen is precies zoals je het voor zou stellen van Amerika, dankzij Despert Housewives en dat soort series. Op alle net onderhouden grasveldjes, met de witte punthekjes en brievenbussen met vlaggetjes, vind je een oprijlaan met daarop een super grote bezine sleurpende auto, wat leid naar een huis dat bijna nooit een 2de verdieping heeft. Ook het huis waar ik mag wonen ligt aan een cirkel het eind van de straat, wat we allemaal kennen van Rocket Power en is voorzien van een basketballnet aan de voorkant, maar ook een super mooi zwembad met een palmboom ernaast. Mijn kamertje is aan de voorkant van het huis en is helemaal in tijgerstijl, hij was van de een van de tweeling dochter die net gister vertrokken is naar de andere kust van het land om daar naar een college te gaan. Tijdens de rest van mijn rondleiding/uitleg zie ik dat er ook een mens grote ‘kischja’ ofzo (ik weet niet meer hoe die precies heet, maar het is de niet olifante boedha versie) volgens Steven zal ik er binnenkort wel meer over leren. Ook hangt het huis vol met schilderijen van Denise, de moeder van gastgezin. Zij geeft als werk allerlei soorten van meditatielessen, Yoga-vormen, cursussen voor slaapproblemen en andere anti-stress workshops. Omdat dit meestal na werk gebeurd, is zij vooral s’avonds en in het weekend weg, maar overdag heeft ze genoeg tijd. Verder staat de tuin vol met allerlei soorten tomaten planten, het hele gezin is zeer bezig met gezond en natuurlijk eten. Na dat ik nog een baseball wedstrijd met Steven kijk, me even voorstel aan Denise en Hedde (ofzo), hun oudste zoon die nog thuis woont, kijken we nog een grappige realitie-show waar hun grote leider van hun overtuiging dat ze aanhangen in voor komt (De volgende dag valt mij pas op hoeveel foto’s ze van hem in hun huis hebben, op elk randje en tafeltje en zelfs in de koelkast hangt zijn afbeelding!, weet nog niet hoe hij heet, maar laat ik binnenkort weten). En dan eindelijk, na deze ongelofelijk lange (59 uur wakker), maar indrukwekkende dag volgehouden te hebben, val ik als een blok in slaap onder mijn tijgerprint dekentje..

Ik schrijf jullie snel weer, maak genoeg mee..

X Ayla

PS. Mijn skype acount is AddeJongh, mocht je geintresseerd zijn. Verder, mijn adres en huisnummer hier zijn:

650-9610189
1471 HOLLIDALE COURT
CA 94024 LOS ALTOS